عکسهایی از اول ماه مه 2010 درخارج از کشور

Find more photos like this on Azadi Bayan

ارسال به: ::::::::::::::::::::::

ادامه مطلب

گزارش و نصاویر تکمیلی از مراسم روز جهانی کارگر ١٣٨٩ شهر سنندج

آزاد زمانی 

براساس گزارش فعالین کارگری ازشهر سنندج امروز مراسمهای متنوعی درسطح شهر سنندج به مناسبت اول ماه مه روز جهانی کارگر برگزارشد.
فعالین کارگری قبل از فرارسیدن جشن اول مه باتشکیل "کمیته های اول ماه مه" برنامه های متنوعی برای این روز درنظرگرفته بودند.
نیروهای امنیتی و انتظامی ، سرکوبگر اداره اطلاعات ازچند روز مانده به اول مه با ایجاد فضای رعب وحشت درمیان کارگران ومردم شهر سنندج تلاش کردند که از مراسم روز جهانی کارگر ممانعت بعمل آورند. تعدادی از فعالین کارگری در شهر سنندج در روزهای گذشته توسط نیروهای امنیتی بازداشت و بازجویی شدند. تعدادی از آنها روز اول مه در بازداشت بودند. صدیق کریمی ، فواد کیخسروی ، شیث امانی ازفعالین کارگری شهر سنندج توسط نیروهای امنیتی بازداشت شدند. اداره اطلاعات شهرسنندج به کارگران خباز وفعالین کارگری بخشهای خداماتی وصنعتی اعلام کرده بود که نباید درمراسمهای غیردولتی شرکت کنند.
جدال طبقاتی مابین جکومت اسلامی سرمایه داران با  فعالین کارگری برسر برگزاری وعدم برگزاری روز جهانی کارگرتا آخرین ساعات روز اول مه در سنندج جریان داشت.
با وجود فضای پلیسی وسرکوب در شهر سنندج ، فعالین جنبش کارگری با کاردانی وجسارت این فضای ارعاب را درهم شکستند. پرچم کارگران جهان متحد شوید  بعنوان پرچم حنبش کارگری  درشهر سنندج امروز به  اهتزاز درآمد. کارگران کمونیست شهر سنندج با تکیه  به نیروی طبقه کارگر، امروزتوانایی سنت کمونیزم اجتماعی را برای سازماندهی ومقابله با سرکوبگران نظام برده داری مزدی به نمایش گذاشتند.
باوجود تعقیب وفضای شدید امنیتی صدها نفر از کارگران وفعالین کارگری درمرکز شهر سنندج جنب بازار فریدونی مراسم خود را با شادی وسرور برگزار کردند. دراین مراسم فعالین کارگری درمیان کارگران ، دست فروشان و شهروندان سنندجی شیرینی پخش کردند. پلاکارد کارگران جهان متحد شوید را حمل کردند. پوستر های سرخ آزادیخواهی وبرابری طلبی را بالا بردند. خواستارازادی زندانیان سیاسی شدند. خواستار تامین حقوق کودکان شدند. خشونت برکودکان ممنوع . کودک آزاری ممنوع . کارکودکان ممنوع. مساوات زن ومرد را طلبیدند. علیه نهاد ارتجاعی شورای عالی کار شعار دادند وبنوشتند شورای عالی کار وکیل سرمایه دار.  شعاردادند کارگر بپاخیز برای رفع تبعیض . تشکل مستقل حق مسلم ماست . خواستاز آزادی رفقای دربندشان شدند. فعالین کارگری دراین مراسم قطع نامه ای در 10 بند قرائت کردند که بند به بند آن حاوی مطالبات رادیکال وانسانی است. دراین قطع نامه براستقلال وارداه طبقاتی کارگران فارغ از گرایشات فرقه ای وغیرکارگری تاکید شده است.
این مطالبات وخواستها مطالبات وخواستهای طبقه کارگراست. مطالبات وخواست کارگران کمونیست است. مطالبات وخواست مردم آزادیخواه وبرابری طلب است . این خواستهای رادیکال ادعا نامه زن ومرد ستمکش  جامعه ایران را نمایندگی می کند.  فریاد کارگر معترض ، دانشجویان و زنان آزادیخواه است.
نیروهای سرکوبگر ازهمه حربه های خود استفاده کردند تا از برگزاری اول مه درشهر سنندج جلوگیری کنند. اما کارگران کمونیست نقششان را برآب کردند. کارگران قدرت اجتماعی خویش را به نمایش گداشتند. اول مه را برگزار کردند واعلام کردند که سنت جنبش کارگری اجتماعی در کردستان قوی است پای درزمین جامعه دارد وبا سرکوب و تخطئه کردن نمی توان این جنبش را عقب زد.
آزاد زمانی
11 اردیبهشت 1389

...........................................................................................................................................

گزارش برگزاری مراسم اول ماه مه سنندج – اردیبهشت 89
صبح روز شنبه 11 اردیبهشت برابر با اول ماه مه مراسم روز جهانی کارگر با حضور جمعی از فعالین کارگری و جمعی از کارگران و دستفروشان و فعالین دانشجویی شهر سنندج در محل بازار اصلی شهر برگزار شد .
ابتدا مراسم با پخش شیرینی و تراکت های اول ماه مه وقطعنامه و فراخواندن حاضرین برای تجمع شروع شد و سپس یکی از کارگران قطعنامه 10 بندی منتخب جمعی از کارگران و جمعی از فعالین شورایی را برای  شرکت کننده گان قرائت کرد. در پایان مراسم تجمع با تشویق کارگران و حاضرین و سردادن شعار کارگران اتحاد اتحاد پایان یافت .
زنده باد اول ماه مه
جمعی از فعالین کارگری شورایی –سنندج
11/2/89
.......................................................................................................................
قطعنامه
کارگران؛ اول ماه ماه روز جهانی طبقه کارگر و روز جدال و تخاصم طبقاتی همیشگی اکثریت جامعه با اقلیت مفت خور سرمایه دار است. در طول تاریخ پر فراز و نشیب این پیکار پرولتری همواره کارگران با موج شدیدی از سرکوب و ارعاب مواجه شده اند ولی این جنبش جهانی تا به امروز نیز همچنان ادامه دارد. امسال در حالی به استقبال مراسم این روز می رویم که جناح های  مختلف بورژوازی ایران اعم از سبز و محافل سندیکالیستی و رفرمیستی چه از نوع راست آن و چه در شمایل چپ آن برای این روز فراخوان داده اند و بار دیگر می خواهند نیروی ما را به خدمت امیال خویش گیرند لذا ما به عنوان جمعی از کارگران و فعالین کارگری اعلام می کنیم که مبارزه ما با نظام بردگی مزدی مستقل از هر گرایش و فرقه بازی ثنا گویان رفرمیسم تا الغای کامل استثمار انسان از انسان ادامه دارد .
بنا به این ضرورت ما قسمتی از مطالبات پایه ای طبقه کارگر ایران را به شرح زیر اعلام می کنیم:
1- حداقل دستمزد 303 هزار تومانی به هیچ وجه کفاف یک زندگی انسانی را نمی دهد. شورای عالی کار مدافع حقوق سرمایه داران است، ما خواهان تشکیل شورایی مرکب از نمایندگان واقعی کارگران و افزایش دستمزد کارگران بر مبنای تولید ناخالص داخلی هستیم.
2- طرح حذف یارانه ها حرکتی در جهت پر کردن جیب سرمایه داران و استثمار هر چه بیشتر کارگران است دولت موظف است ضمن ارائه خدمات عمومی رایگان همچون بهداشت، تحصیل، مسکن و یارانه اقلام اساسی و مورد نیاز افراد جامعه را نیز پرداخت نماید.
3-  ما خواهان برابری کامل حقوق زنان و مردان در تمامی عرصه های زندگی اجتماعی می باشیم. زنان خانه دار کارگران بدون جیره و مواجب هستند پرداخت حقوق و بیمه تامین اجتماعی زنان خانه دار اساسی ترین حق آنان است.
4-  خصوصی سازی و اخراج های گسترده، قرارداد های سفید امضا و موقت سند بردگی مدرن کارگران است ما ضمن محکوم نمودن چنین تعرضاتی خواهان تامین امنیت شغلی و بستن پیمان های جمعی کارگران می باشیم.
5-  اعدام، سنگسار، قصاص؛ قطع عضو و شکنجه اعمالی ضد انسانی هستند ما خواهان لغو قوانین انسان ستیز می باشیم.
6-  کودکان کار استثمار شده ترین بخش از طبقه ما محسوب می شوند که همواره مورد آزار و تجاوز قرار می گیرند ما خواهان لغو کار کودکان زیر 18 سال می باشیم و تمامی افراد زیر 18 سال باید از تمامی مزایای اجتماعی به صورت رایگان بهره مند باشند.
7-  ما خواهان آزادی بی قید و شرط کلیه ی زندانیان سیاسی اعم از فعالین کارگری، دانشجویان، معلمان، روزنامه نگاران و کلیه ی فعالین اجتماعی می باشیم .
8- کارگران میهن ندارند، ما ضمن اعلام حمایت و پشتیبانی از کلیه اعتراضات کارگری در سراسر جهان خواهان پایان بخشیدن به اخراج و برخورد با کارگران مهاجر هستیم .
9- هر گونه لشکر کشی و جنگ افروزی و رقابت تسلیحاتی دولت های امپریالیستی محکوم است.
10-  اول ماه مه باید به عنوان تعطیل رسمی اعلام گردد. کارگران باید از حق ایجاد تشکل مستقل، اعتصاب و اعتراض به شرایط کاری خود برخوردار باشند.

کارگران در راه آزادی و برابری جز زنجیر هایشان چیزی برای از دست دادن ندارند. کارگران جهان متحد شوید.
- جمعی از فعالین کارگری شورایی – سنندج
11 اردیبهشت 1389

ارسال به: ::::::::::::::::::::::

ادامه مطلب

ميزگرد ويژه اول ماه مه روزجهاني کارگر با شرکت اعظم کم گویان، آزاد زمانی، دیبا علیخانی

ميزگرد ويژه اول ماه مه روزجهاني کارگر با شرکت اعظم کم گويان نويسنده و صاحب نظر مسائل زنان کارگر، آزاد زماني فعال حقوق بشر و از سازماندهندگان کميته هاي اول مه در ايران، ديبا عليخاني فعال حقوق زنان و سخنران اول ماه مه ٢٠٠٥ در سنندج، توسط مينو همتي ترتيب داده شد و از کانال يک ماهواره براي بينندگان رهائي زن پخش گرديد تا با زواياي گوناگون مسائل کارگري آشناتر گردند.برای مشاهده بر روی نوشته پایین کلیک کنید

ميزگرد ويژه اول ماه مه روزجهاني کارگر 

ارسال به: ::::::::::::::::::::::

ادامه مطلب

تیم آخر مسابقه (حزب کمونیست ایران، اول مه و جنبش جاری سبز)

اینروزها و در آستانه اول مه روز جهانی کارگر مسابقه ای غم انگیز و  شاید هم “بیاد ماندنی” بین شاخه های مختلف کمونیسم بورژوایی ایران در جریان است. فراخوانهای پشت سرهم و با سرعت عملهای متفاوت”خطاب به طبقه کارگر” که حمایت خود را از “مبارزات جاری، انقلاب جاری، مبارزات ضد دیکتاتوری و …. ” از یاد نبرد و تقریبا همگی از موضع جنبش بورژوایی سبز  و به نحوی مشمئز کننده طبقه کارگر را  سرزنش میکنند که عدم حساسیت و عدم حضور تاکنونی در این “جنبش جاری” را در مناسبت اول مه جبران کند. بخشهای جا افتاده ترچپ بورژوایی همچون اکثریت و توده و هم سنتیهایشان یا شاخه های شلوغ کن و آکسیونیستی، همچون حزب کمونیست کارگری ایران و محافل هم جنسش هر کدام با محاسبات خود، زودتر وارد میدان مسابقه شدند. اما طبق معمول با تاخیر و در لحظه های پایانی سیاست انتظار، “حزب کمونیست ایران” و در واقع کومه له به این مسابقه جاری پیوسته است. این جریان اگر چه دیر وارد شده است اما در نظر دارد، “با کیفیت تر” در مسابقه شرکت کند. لذا مثل بعضی ها این را کافی نمیداند که “مطالبات کارگران ایران در جریان اعتراضات سیاسی جاری” مطرح شود، بلکه فکرهای بدیعشان را روهم ریخته اند، تا بگویند “حضور کارگران به مثابه طبقه سازمان یافته و نه صرفا بصورت آحاد کارگری است که ظرفیتهای دموکراتیک مبارزات جاری را کیفیتا ارتقاء خواهد داد” (نقل  قول از اعلامیه حزب کمونیست ایران به مناسبت اول مه).

در این یادداشت ذکر نکاتی را لازم میدانم.

الف- یکبار دیگر لازم است تاکید کنم، که عبارات “مبارزات جاری، انقلاب جاری، مبارزه ضد دیکتاتوری، جنبش توده ای” در رابطه با تحولات سیاسی بعد از معرکه گیری انتخاباتی جمهوری اسلامی با هر انگیزه و تحلیلی بیان شود، چیزی جز اشاره به تحولاتی نیست که به طور واقعی به عنوان جنبش سبز رسمیت پیدا کرده است.در این جنبش سبز همگانی و چند وجهی هر نیروی سیاسی سهیم در آن بنا به منفعت طبقاتی و سیاسی خود، میتواند وجهی از آن را برجسته کند و حمایت خود از آن را توجیه کند. اما نمیتوان این حقیقت که  “جنبش جاری” جنبش بخشی از بورژوازی ایران برای گرفتن سهم خود از قدرت اقتصادی و سیاسی جامعه است و پلاتفرم و رهبری و نیروی محرکه بورژوایی خود را دارد، انکار کرد. بخش زیادی از همین چپ بورژوایی خود به این واقعیت اذعان دارد، اما به دلیل فصل مشترک طبقاتی و سیاسی خود با این تحرک، آن را جنبش خود و قابل حمایت میداند.

ب‌-        لذا فراخواندن کارگران به حمایت از “مبارزات جاری و وصل کردن مطالبات کارگری به جنبش جاری”  فراخواندن کارگران به حمایت از جنبش بورژوایی سبز جاری است.  این فراخوان در مناسبت اول مه به عنوان مظهر جنبش متمایز طبقاتی کارگران چیزی جز تلاش برای تبدیل نیروی طبقه کارگر به سیاهی لشکر جنبش بورژوایی سبز و چیزی خاک پاشیدن در چشم طبقه کارگر و اپورتونیسم زیر لوای “مدافع کارگر” نیست. کاری که شاخه های مختلف چپ بورژوایی در یازده ماه گذشته و اکنون در ارکستری هماهنگ به  مناسبت اول مه آن را مینوازند. حزب کمونیست ایران و کومه له یکی از نوازندگان نه چندان فعال این ارکستر کر کننده و غیر قابل تحمل است.

ج‌-        مسئله مهم اینست، به موازات جانفشانیهای کمونیسم بورژوایی ایران در یکسال گذشته و در مناسبت اول مه برای جلب حمایت کارگران از جنبش بورژوایی سبز، خوشبختانه رهبران و فعالین آگاه و متعهد کارگری در داخل و خارج و تقریبا همه مراکز مهم کارگری و بعضا تشکلهای کارگری موجود، نه تنها از جنبش جاری سبز حمایت نکردند، بلکه بی ربطی آن را با منافع طبقاتی و سیاسی خود مستدل کردند. از اشاره به مواضع رهبران و فعالین داخل به دلیل محدودیتهایی که هست، پرهیز میکنم، اما مجددا لازمست به موضع شفاف زنده یاد یدالله خسرو شاهی به عنوان یکی از رهبران شناخته شده جنبش کارگری اشاره کنم که بر خلاف ذوق زدگی کمونیسم بورژوایی نوشت، ” اشتباه بزرگی که ما فعالین کارگری (گرچه با خلوص نیت کامل) به خاطر عدم شناخت واقعی نسبت به منافع طبقاتی خود در آن مقطع (منظور مقطع انقلاب ۵۷) مرتکب شدیم، باعث فلاکت امروزی ماست.آیا نباید از آن اقدامات درسی آموخت و حلق آویز گوش کرد؟آیا بازهم همچون سی سال پیش بایستی با نفی بخشی از سرمایه داران دنبالچه و نردبان ترقی بخش دیگری از این زالوصفتان شویم”.  چنین موضع کارگری و عدم همراهی جنبش سازمانیافته طبقه کارگر (صرفنظر از آحاد) با جنبش سبز به نوبه خود جواب محکمی به فراخوان شاخه های مختلف کمونیسم بورژوایی در حمایت از جنبش سبز است. برای پیشروی آگاهانه طبقه کارگر این پدیده ارزشمند است و باید قدر آن را دانست. به علاوه کمونیستها و رهبران و پیشروان کارگری زیادی به دور از هیاهوی “شرکت در جنبش جاری سبز” خشت رو خشت و قدم به قدم، در فکر سروسامان دادن جنبش طبقه کارگر خود آگاه و سازمانیافته هستند، و نشانه های آن به روشنی قابل تشخیص است.

ح‌-        گفتم رهبری حزب کمونیست ایران اگر چه با تاخیر به این مسابقه پیوسته است، اما میخواهد “کیفیتا”تاثیربگذارد.نوشته اند، “حضورکارگران به مثابه طبقه سازمانیافته و نه صرفا بصورت آحاد کارگری است که ظرفیتهای دموکراتیک مبارزات جاری را کیفیتا ارتقاء خواهد داد” این رهنمود داهیانه اولا: طلبکار و ناراضی است که حضور آحادی کارگران در جنبش سبز فایده ندارد و کم تاثیر است. در نتیجه طبقه کارگر را در مقابل جنبش جاری بدهکار میداند که چرا پراکنده و آحادی شرکت کرده و نتوانسته “سازمانیافته” ظرفیتهای رادیکال (بخوان جناح رادیکال جنبش سبز) را تقویت کند و دوما بلاواسطه رهنمود کیفی میدهد برای تقویت “ظرفیتهای رادیکال” جنبش جاری سبز “طبقه کارگر سازمانیافته ” لازمست به میدان آید. واقعیت اینست همانند تمامی تجارب تاریخی کارگر “سازمانیافته” را میخواهند جناح رادیکال و چپ جنبش بورژوازی را تقویت کند، بلایی که سوسیال دمکراسی در اروپا “به طور سازمانیافته و از طریق اتحادیه ها” یک قرن است بر سر کارگر آورده است. و سوما با بدهکار نشان دادن طبقه کارگر در مقابل جنبش سبز که “آحادی و پراکنده شرکت کردن” فایده ندارد، انصافا از امثال بیژن حکمت جمهوریخواه تماما جنبش سبزی عقب ترند که در مصاحبه ای گفت “به این دلیل کارگران به جنبش سبز سمپاتی ندارند، چون جنبش سبزچیزی برای کارگران ندارد” در عدم حمایت کارگران از جنبش سبز، بیژن حکمت جنبش سبز را بدهکار میدانست و رهبری حزب کمونیست ایران و بقیه چپ های بورژوایی کارگران را .

خ‌-       اول ماه مه امسال و مواضع و فراخوانهای سوسیالیستها و کمونیستهای بورژوایی ایران در قبال آن لحظه مهمی از افق و سیاست پایه ای این جریانات در قبال طبقه کار گر و مبارزات آن است. این لحظه و این سیاستها در کوران مبارزه طبقاتی و سیاسی این دوران ثبت شده و نقد شده است. با این وصف یک محور مهم پیشروی طبقه کارگرایران و پیشروی سوسیالیسم و کمونیسم کارگران تماما در گرو نقد همه جانبه  افق و سیاست کمونیستهای  بورژوایی و منزوی کردن این جریانات است. رهبران و فعالین کمونیست کارگران و حزب کمونیستی و مارکسیستی این دوره برای این امر مهم باید آستینها را بالا بزنند.

د‌-       تا آنجا که به حزب کمونیست ایران و کومه له مربوط است. مواضع کنونی این جریان در مناسبت اول مه را باید در چارچوب چرخش آنها به طرف جنبش جاری سبز بررسی کرد. این جریان در ابتدا و همانند امروز از جنبش جاری سبز حمایت نکرد. لازمست مولفه ها و جنبه های مختلف دخیل در دگردیسی کومه له و حزب کمونیست ایران به طرف جنبش جاری سبز را بررسی کرد. به سهم خود و در آینده نزدیک به این مسئله میپردازم.

در خاتمه شواهد متعددی نشان میدهد، طبقه کارگر ایران در اول مه امسال میرود به روشنی پلاتفرم و صف طبقاتی و سیاسی متمایز خود را از جناحهای بورژوازی و جدال آنها و از جنبش سبز که موقعیت اپوزیسیونی به خود گرفته است،  نشان دهد. وقوع چنین پدیده ای نقطه عطف مهمی در راستای عروج جنبش سوسیالیستی کارگری و در راستای به میدان آمدن طبقه کارگر آگاه و روشن بین در بطن تحولات طبقاتی و سیاسی جامعه ایران است. با تمام توان به استقبال این تحول باید رفت.

ارسال به: ::::::::::::::::::::::

ادامه مطلب